माझीया अंगणी !


माझीया अंगणी, रोज आता, ओसंडतो पारिजात

भारून वारा , गंधून सारा , येतो घरात



भुईने माळली, चांदणफूले , जणू देहात

धूंदल्या दिशा , परिमळे कशा , अवघ्या जगात


रातराणी ती, कोपरा एक , व्यापून जात

जाई-जुई , कल्पवृक्ष माझ्या, छोट्या जागेत


सोनचाफा तो, देखणा एक , उभा दारात

प्रसन्न मोगरा , फुलांनी भरला , तो ताटव्यात


चिमणे पक्षी, चिवचीव किती , रोज येतात

फुलपाखरे ती , रंगाची उधळण , माझ्या बागेत


तुळशी पवित्र , दिवा तेवत , वृंदावनात

आंब्याचे झाड , मांगल्य तोरण , त्याच्या छायेत


पाऊस बघे, थांबून वरती , त्या अंबरात

टपोर्‍या थेंबात, सिंचत जीवन , ये आवेगात


ऋतूही येती, नाचत सर्व , गाणे गात

सूर्य-चंद्र , आणिक तारे , ते अचंब्यात


बहर मनाला, नव्याने आलेला, जसा प्रेमात

प्रियेने दिलेले , चोरटे चुंबन , केवळ लक्षात


सुखद लाटा, मंद मंद , आयुष्या येत

आशेला लाभले, गरूडाचे पंख, झेप जोशात



कवी: समीर नाईक

४ टिप्पण्या:

Gangadhar Mute म्हणाले...

मस्त कविता.

Suhas Diwakar Zele म्हणाले...

वाह छान...

Unique Poet ! म्हणाले...

गंगाधरजी ! अभिप्रायासाठी मनापासून धन्यवाद !

Unique Poet ! म्हणाले...

सुहासजी ! प्रतिसादासाठी मनापासून आभार !:)